GURBET’TEN, SILA’YA İSYANDIR ADIMIZ!
Değerli dostlar, Yaklaşık 16 yıllık Gazetecilik hayatımda, bu mesleğin onurunu korumak adına, yaşadığım tüm olumsuzluklara, psikolojik baskılara ve iftiralara rağmen metanetimi korumaya çalıştım. İmkânlarım dâhilinde, Kalemimi mazlumların sesi olma yolunda kullanmaya gayret gösterdim. Hiçbir zaman bu mesleği bir silah aracı olarak kullanmadım. Tabi ki çok zor şartlar altında, bazen topluma umut olur diye bazı siyasileri desteklediğim de inkâr edilemez. Maalesef o bazı siyasilerde umutlarımızı, hayallerimizi acımasızca çaldı, yok etti…
Değerli dostlar, aslında neden böyle bir giriş yaptı diye içinizden sorabilirisiniz. Hatta bu yazıyı okurken küfür bile edeniniz olabilir. Mesleğimde hiçbir zaman insanların, yâda yetkililerin belden aşağı, özel hayatlarına, asla ama asla dokunmadım, dokunmamda…
Değerli dostlar, Aslında bu yazıyı Kaleme almamın nedeni, kendimi anlatmak değil tabi ki. Bu sabah telefonuma gelen bir mesaj üzerine o kardeşlerimin sesine ses, yüreklerine nefes, Ailelerine umut olurum diye seslerini duymanız için, vesile olmaya çalışacağım.
Değerli dostlar, Sosyal medya hesabımdan sabah bir mesaj aldım. İsim olarak tanıdığım, ama belki’de reel hayatta yüz yüze bile gelmediğim, gurbette çalışan bir karderşimden. Mesajı aynen olduğu gibi aktarıyorum..
“İsmail hoca iyi günler nasılsın abe bisey soracam gurbetteki çalışan insanları ilgilide bir paylaşım yapsan ne olur en azindan bize gurbetcilere işsizlere bir desteğin olsun abem be olur mu özellikle rica ediyorum senden”
Ve Ekliyor… “Zaten Suruç’tan çıkarılan özel güvenlik olanların arasında bende vardim içim yanıyor abe çocuklarımı evde bıraktım ben burdayım ne biliyim Nereye kadar sürecek bu gurbet ?”
Şimdi bu soruyu bu yazıyı okuyan vicdan sahibi insanlara soruyorum?
Evde çoluk çocuğunu bırakıp gurbette ekmek kazanmak için çalışmaya gitmek zorunda kalan bu insanların vebalini, hakkını kim soracak? Kim verecek?
Memlekette işsizliğin had safhaya ulaştığı bu süreçte, sırf Kendi bekaları uğruna, koltuklarını korumak adına, zengin çocuklarını, İşe yerleştiren her kim olursa olsun, şimdi elinizi vicdanınıza koyun. Gece yatarken şöyle bir 15 dakika vicdan muhasebesi yapın. Emin olun ki sabaha kadar yüreğiniz sızlayacak, belkide sızlıyordur…
Değerli Dostlar , bu yazım hiç kimseyi hedef almak değildir. Ama biliyorum ki bu yazıyı alıp bazı siyasi ve bürokratlara yetiştirmek için mutlaka nefes nefes’e kalan Şakşakçılar olacaktır.
O şakşakçılara da sesleniyorum. Olurda bir gün sizde o aynı duruma düşerseniz o zaman sığınacak liman, yazacak kalem arayacaksınız. O zaman da saldırdığınız kalemleri bulamayacaksınız… Bu yüzden yaptığınız hatadan geri dönün derim…
Son olarak yazımı birkaç cümle ile nihayete erdirmek istiyorum.
Buradan Tüm siyasilere, Bürokratlara iş adamlarımıza, zenginlerimize seslenmek istiyorum. Bu memleketin çocuklarını gurbet köşelerinde süründürmeyin. Emin olun bu vebalin altından kalkamazsınız.
Ekmek bu! Ekmek…
Buradan Tüm Garbette çalışan emek işçileri kardeşlerime, Ağabeylerime sevgilerimi saygılarımı iletiyor, Rabbim yar ve yardımcınız olsun…
YORUMLAR