Bazen Hayat, sevdiklerinizi ve Dostlarınızı korumak için sizi bir adım geriye itebilir. Belkide kahrınızdan, içiniz içinize sığmaz, susmak!
Yüreğinde fırtınalar kopar, ama sen sakince gülümsersin Hayata.
İnsanları ikiye ayırıyorum. Birincisi toplum için herşeyi feda edenler, ikincisi yan gelip yatıp keyfine bakanlar!
Bizimkisi hangisi diye sorgulamıyorum…
Çünkü; Arkamızda filler ordusu görünse’de, Padişahların kapısında hep yalnız kalmışız!
Belki’e biz yanlızlığın, yanlızların feryadıyız.
Bağırmak Boşuna…
Biz Musa’yız, Asayla Denizleri yarıp insanlığı kurtaran (!)
İyi adam rolüne bürünmüş, Firavunlarla savaşmak, sanki Ben Musa’yım dercesine asayı denize vurup, Tanrının Mucizesini bekleyen zavallı…
Adına İmtihan diyenler, sınavdan hep yüz alanlar aslında…
Çünkü; Onların zirvesi, onların başarısı, gariplere Şükretmeyi öğretmek, bir tas çorbaya kanaat ettirmek.
İnsan Oturup sorgulamalı hayatı, yaşamı, insanları, insanlığı…
Ben neyim? Nasıl olmalıyım? Yada ne olacağım?
İşte işin sırrıda burada gizli…
Bu soruların yanıtını bulan olmamış….
Kimi Divane olmuş, Kimi göklerde uçmuş, Kimi de o yolda kendini avutuyor.
İnsan yaşamı boyunca aslında Kocaman bir hiç!
Tıpkı ben Bir “Hiçim” diyen Mevlanayı “HİÇ” anlayamamışız…
Yada… Kendi çıkarlarımız doğrultusunda anlamışız…
21 yy ‘da Hala kendini arayan adamların gizli sırları, kendi ile birlikte belkide toprağa gömülüp, topraklaşacak.
Toprak diyorum…
Üç beş Çürümeyen Kemik, Aleme ibret olsun diye topraklaşmayan Firavunlar…
İnsanları anlamak için, ilk önce, insan oturup kendini tanımalı…
Herkes gibi aynı tornadan çıkmış, bir topluluğun esaretinde tornaya girmek bana ZUL’dür, Zul !
Beni Boş verin…
Sizler için yazılmış, binlerce eseri okuyup zamanı kaybetmek yerine, insan, neden kendinin var oluş gayesini sorgulamaz ki?
Bu mısraları bana yazdıran bir ilahi güç belki’de….
Hidayet bana değil, sizlere olsun…
Harun Reşit gibi bir taht sahibinin, Divane Behlül gibi bir karındaşı vardıda, Divane esaret ve sefalet için de, Harun ise, Şan, Şöhret, ile ölmedi mi?
Ben hala kendimi Milyonlarca inan içerisinde bir “HİÇ” Sayıyorum…
Çünkü; Hepimiz bir gün “HİÇ” Olacağız, “HİÇ”
Kalbinizden sevgi, Empati, Arayış,Sorgulamak hiç eksik olmasın…
YORUMLAR